Vredestichter
Op donderdag 24 februari 2022 is de wereld wakker geworden in een nieuwe crisis. Terwijl we de coronacrisis bijna helemaal achter ons hebben gelaten, is de wereld met de invasie van Oekraïne door Rusland zo in de volgende crisis gestort.
Toen ik die bewuste donderdagochtend 24 februari 2022, zo rond half zes opstond, kwamen de eerste berichten over de Russische invasie binnen. Berichten over bombardementen en raketinslagen in verschillende steden in Oekraïne, berichten over burgers die naar schuilkelders moesten vluchten en berichten over de toen nog tientallen burgerslachtoffers, de mannen, vrouwen en kinderen die de schuilkelders nooit hebben gehaald. Op het moment dat deze video wordt opgenomen zijn er volgens de officiële cijfers van de VN meer dan duizend burgerslachtoffers gevallen in Oekraïne. En zolang dit conflict doorgaat, zullen dat er alleen nog maar meer worden.
Wat er op dit moment in Oekraïne plaatsvindt, is verschrikkelijk. Het is verschrikkelijk dat een land zomaar wordt binnengevallen door haar buurland, omdat dat buurland bang is haar machtspositie in de wereld kwijt te raken. Het is vreselijk dat miljoenen mensen opeens alles moeten achterlaten om te vluchten voor hun leven, zonder te weten wanneer ze ooit weer terug zullen komen, zonder te weten óf ze ooit terug zullen komen. Het is hartverscheurend dat vrouwen en kinderen worden gedwongen om afscheid te nemen van hun mannen, vaders en broers terwijl de kans reëel is dat dit de laatste keer is dat ze elkaar ooit nog zien.
Wanneer we dit horen en zien, dan kan er binnen in ons een stem zijn die roept om escalatie, die roept om vergelding, om terug te slaan. Die zegt: we moeten die Russen terugpakken en ze dit betaald zetten. Als ik heel eerlijk ben, was dat wel mijn eerste gedachte. Maar voor een Christen is dat niet de juiste instelling. Jezus geeft ons namelijk een ander voorbeeld. In de mooiste speech die er ooit is gegeven, de Bergrede, zei Hij: Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd worden.
Ik denk dat elke Christen een kind van God wil zijn. En Jezus vertelt ons hier dat als je dat wilt zijn, je dan een vredestichter moet zijn. Iemand die vrede liefheeft, en geweld en oorlog verafschuwt. Dan kan je een kind van God zijn, een kind van de God van vrede.
Wat is een vredestichter? Een vredestichter is in ieder geval niet uit op vergelding of wraak. Een vredestichter probeert niet om kwaad met kwaad te vergelden, maar probeert de cirkel van geweld te doorbreken om vrede en verzoening te bereiken. In zijn brief aan de Romeinen schrijft de apostel Paulus:
Jezus verwacht overigens dat christenen nog een stap verder gaan. Het is niet voldoende dat je geen wraak neemt op wat anderen mensen jou aandoen, Hij wil dat we die mensen ook liefhebben en voor hen bidden. Hij zei:
Jezus verlangt van ons dat ook wij die liefde ontwikkelen, dat wij onze vijanden liefhebben en voor hen bidden. Hij beschrijft het zelfs als een voorwaarde om een kind van God te kunnen zijn: ‘zodat u kinderen zult zijn van uw Vader, Die in de hemelen is’.
Dit is een van de redenen waarom ik denk dat Jezus niet wil dat Zijn volgelingen de wapens opnemen om te vechten in oorlog. Jezus roept ons namelijk op om onze vijanden lief te hebben, hen te zegen en voor hen te bidden. Hij wil dat we onze vijanden bestoken met liefde en gebeden, niet met kogels en raketten. Sommige mensen vinden dat misschien een laffe houding, een makkelijke uitweg. Maar als je ziet dat jouw medeburgers worden gedood door een professioneel leger, dat zonder enige rechtvaardiging jouw land is binnengevallen, dan is het denk ik heel erg moeilijk om dan toch voor vrede en geweldloosheid te kiezen.
Die keuze om een vredestichter te zijn, om niet de wapens op te nemen, maar om voor je vijanden te bidden, dat vergt een rotsvast vertrouwen in God. Maar dat is wel wat God wil, dat wij onze strijd aan Hem overlaten. In Psalm 46:11 zegt Hij:
Ik wens jou Gods rijke zegen en vooral Zijn vrede toe,
Amen
Wat er op dit moment in Oekraïne plaatsvindt, is verschrikkelijk. Het is verschrikkelijk dat een land zomaar wordt binnengevallen door haar buurland, omdat dat buurland bang is haar machtspositie in de wereld kwijt te raken. Het is vreselijk dat miljoenen mensen opeens alles moeten achterlaten om te vluchten voor hun leven, zonder te weten wanneer ze ooit weer terug zullen komen, zonder te weten óf ze ooit terug zullen komen. Het is hartverscheurend dat vrouwen en kinderen worden gedwongen om afscheid te nemen van hun mannen, vaders en broers terwijl de kans reëel is dat dit de laatste keer is dat ze elkaar ooit nog zien.
Wanneer we dit horen en zien, dan kan er binnen in ons een stem zijn die roept om escalatie, die roept om vergelding, om terug te slaan. Die zegt: we moeten die Russen terugpakken en ze dit betaald zetten. Als ik heel eerlijk ben, was dat wel mijn eerste gedachte. Maar voor een Christen is dat niet de juiste instelling. Jezus geeft ons namelijk een ander voorbeeld. In de mooiste speech die er ooit is gegeven, de Bergrede, zei Hij: Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd worden.
Ik denk dat elke Christen een kind van God wil zijn. En Jezus vertelt ons hier dat als je dat wilt zijn, je dan een vredestichter moet zijn. Iemand die vrede liefheeft, en geweld en oorlog verafschuwt. Dan kan je een kind van God zijn, een kind van de God van vrede.
Wat is een vredestichter? Een vredestichter is in ieder geval niet uit op vergelding of wraak. Een vredestichter probeert niet om kwaad met kwaad te vergelden, maar probeert de cirkel van geweld te doorbreken om vrede en verzoening te bereiken. In zijn brief aan de Romeinen schrijft de apostel Paulus:
- “Wreek uzelf niet, geliefden, maar laat ruimte voor de toorn, want er staat geschreven: Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden, zegt de Heere. Als dan uw vijand honger heeft, geef hem te eten, als hij dorst heeft, geef hem te drinken, […] Word niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.” Romeinen 12:19-21.
- “…Vrees God, en houd u aan Zijn geboden, want dit geldt voor alle mensen. God zal namelijk elke daad in het gericht brengen, met alles wat verborgen is, hetzij goed, hetzij kwaad.”
Jezus verwacht overigens dat christenen nog een stap verder gaan. Het is niet voldoende dat je geen wraak neemt op wat anderen mensen jou aandoen, Hij wil dat we die mensen ook liefhebben en voor hen bidden. Hij zei:
- “Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en u vervolgen; zodat u kinderen zult zijn van uw Vader, Die in de hemelen is…”
Jezus verlangt van ons dat ook wij die liefde ontwikkelen, dat wij onze vijanden liefhebben en voor hen bidden. Hij beschrijft het zelfs als een voorwaarde om een kind van God te kunnen zijn: ‘zodat u kinderen zult zijn van uw Vader, Die in de hemelen is’.
Dit is een van de redenen waarom ik denk dat Jezus niet wil dat Zijn volgelingen de wapens opnemen om te vechten in oorlog. Jezus roept ons namelijk op om onze vijanden lief te hebben, hen te zegen en voor hen te bidden. Hij wil dat we onze vijanden bestoken met liefde en gebeden, niet met kogels en raketten. Sommige mensen vinden dat misschien een laffe houding, een makkelijke uitweg. Maar als je ziet dat jouw medeburgers worden gedood door een professioneel leger, dat zonder enige rechtvaardiging jouw land is binnengevallen, dan is het denk ik heel erg moeilijk om dan toch voor vrede en geweldloosheid te kiezen.
Die keuze om een vredestichter te zijn, om niet de wapens op te nemen, maar om voor je vijanden te bidden, dat vergt een rotsvast vertrouwen in God. Maar dat is wel wat God wil, dat wij onze strijd aan Hem overlaten. In Psalm 46:11 zegt Hij:
- “Staak de strijd, en erken dat Ik God ben…” [NBV21]. En in Exodus 14:14: “De HEERE zal voor u strijden, en ú moet stil zijn.”
Ik wens jou Gods rijke zegen en vooral Zijn vrede toe,
Amen